Wiśniówka

Wiśniówkę kiedyś robiłam co roku, z przepisu koleżanki Agi.

A było to tak, że na pewien wyjazd integracyjny Aga zabrała wytwór swojego taty i degustacja zaczęła się już na polu golfowym, to był początek naszej integracji, i jakby po niej celowanie w tą małą piłkę szło coraz lepiej…

Ja niestety poszkodowana, bo prowadziłam samochód i musiałam dowieść ten wesoły autobus do celu z pola golfowego i dopiero zaczęłam degustację!

Trunek zacny i tak mi posmakował, że przepis wzięłam i przez lata robiłam… 

Pamiętam jak nastawiałam wiśnie w wielkim słoju… i raz przyszła Natalka podczas tej produkcji i mówi „oooo mamusiu robisz nam kompocik?”

….no niestety nie…. 🙁

Potem na kilka już lat zarzuciłam szykowanie wiśniówki i w tym zachciało mi się zrobić znowu troszeczkę…

Będzie w sam raz na jesienne wieczory…

Niestety ten przepis nie jest tym od Agi, co bardzo mnie smuci ale mam nadzieję że będzie też dobra, a do Agi się uśmiechnę, pewnie ma recepturę taty i może jeszcze w tym sezonie coś nastawię 🙂

P.S. A wyjazd integracyjny był jednym z lepszych i bardziej udanych, właśnie wspomnienia wróciły i uśmiech pod nosem nie jeden….

Składniki na około 2l:

Wiśnie umyć, osuszyć na durszlaku, wydrylować, zachować 1/10 pestek.

Wiśnie wrzucić do większego słoja, zasypać cukrem, przykryć i odstawić na 3 dni aby puściły sok.

Powstały sok zlać do garnka i zagotować, wyłączyć, zebrać pianę z góry i odstawić do wystudzenia. Po wystudzeniu dodać cały spirytus, wymieszać, przykryć i odstawić na 2 tygodnie.

Pozostałe wiśnie wrzucić z powrotem do słoja i zalać wódką, przykryć odstawić także na 2 tygodnie.

Po tym czasie odcedzić wódkę od wiśnie i przelać do soku ze spirytusem, wymieszać.

Rozlać do butelek i można degustować, choć….

…im dłużej stoi tym lepsza, choć….

Nie wiem czy tak długo postoi 😉

Miłego!